Hafið bláa hafið hugann dregur,
hvað er bak við ystu sjónarrönd?
Þangað liggur beinn og breiður vegur;
bíða mín þar æsku draumalönd.
Beggja skauta byr
bauðst mér ekki fyrr.
Brunaðu nú bátur minn,
svífðu seglum þöndum,
svífðu burt frá ströndum,
fyrir stafni haf og himininn.
Lag: Friðrik Bjarnason
Texti: Örn Arnarson
Saga
Einu sinni var maður sem fór á sjó á seglskútunni sinni, honum langaði að sjá sjónarröndina og sjá sólina sökkva í sæ. Hann fór þegar húmaði að. Það var góður vindur sem blés í seglin svo þau þöndust út og fluttu hann hratt frá ströndinni. Hann sat og hugsaði um þegar hann var lítill og dreymdi um að komast til draumaland á sinna en þau voru mörg. Hann sigldi lengi en komst ekki að sjónarrröndinni því hún fjarlægðist bara en hann sá sólina sökkva í sæ og hugsaði að nú væri hún í einu af draumalandinu hans sem var Ástralía.
Orðaforði
Sjónarrönd: þegar himinn og haf mætast í þessu tilfelli.
Draumalönd: löndin sem þig langar að heimsækja.
Beggja skauta byr: hafa vindinn í bakið.
Sigla þöndum seglum: þá eru öll segl notuð á skipinu.
Stafn: gafl
Hreyfing og leikir
Börnin búa til bát þar sem 2 nemendur eru báturinn og 1 er inn í bátnum og síðan róa þau eða nota segl sem hægt er að búa til og fara að leita af sjónarrönd.